ehbo.startpagina.nl

reanimatie

  • Anonymous avatar

    Maarten

    Vroeger was de werkgever aansprakelijk voor het handelen van zijn werknemers. Binnen de huidige wetgeving kan ook de werknemer aansprakelijk worden gesteld voor de gevolgen van zijn handelen. Je moet daarbij denken aan het niet opvolgen van veiligheidsinstructies, grove nalatigheid e.d.

    De werkgever moet zorgen voor de juiste beschermingsmiddelen en werkinstructies. Als de werknemer vervolgens deze niet gebruikt c.q. niet uitvoerd, dan is ook hij aansprakelijk voor de gevolgen.

    Als de wergever opdracht geeft om zonder valbescherming het dak op te gaan en de werknemer doet dat dan kan de werkgever vervolgd worden voor het geven van een dergelijke opdracht en de werknemer voor het uitvoeren daarvan. Er vanuit gaande dat de werknemer weet dat de valbescherming verplicht is

  • Anonymous avatar

    First aid

    Even een kleine reactie, je wilt toch niet zeggen dat een BHV een volleerd EHBO'er is ???, want wat wij als EHBO'er leren voor wat betrefd reanimatie, hoe te handelen, wat wel en wat niet te doen en ga zo maar verder, dat krijg je als BHVér ECHT NIET, die ene dag, dit kan je vergelijken met de oude vuistregels voor EHBO. Je weet het één en ander maar geoefend EHBO'er voor reanimatie nee, mijn mening dit is nog steeds onverantwoordelijk, maar ja ze voldoen aan bepaalde eisen

  • Anonymous avatar

    Maarten

    De BHV'er wordt in de ARBO wet genoemd als een deskundige die binnen drie minuten een adequate hulpverlening moet kunnen bieden.

    En wat kan betekenen schetst onderstaand artikel uit het ENBO magazine

    En in de De achterkant van de EHBO-praktijk of wat een EHBO'er ook kan overkomen

    Willem Kamperman (44) uit Bussum is al zo'n 25 jaar actief als EHBO'er. Hij werkt in het dagelijks leven bij een uitvaartverzorgingsbedrijf en is in zijn vrije tijd coördinator verbindingsdienst van het Rode Kruis in Bussum-Naarden. De gewone EHBO-werkzaamheden, zoals hulpverlening tijdens evenementen, doet hij erbij. Kamperman verhaalt over zo'n activiteit, eind 2000, in de Sporthal Zuid in Amsterdam, waar een houseparty was.

    "Er waren zo'n 15.000 mensen in de zaal, er gebeurde eigenlijk niet zoveel. Op een gegeven moment waren er meerdere mensen bij de EHBO-post binnen. In de meeste gevallen ging het erom dat ze druivensuiker dronken, vanwege de verlaging van de bloedspiegel. Als ze zelf konden drinken, lieten we ze dat doen.

    Er werd een jongeman binnengebracht, die helemaal van de wereld was en niet aanspreekbaar. We hebben hem op de brancard gelegd om even bij te laten komen. Er was een meisje bij. Nadat we de situatie zo'n kwartiertje hadden aangekeken, lieten we de ambulance komen. Dat deden we voornamelijk omdat hij hoge koorts kreeg, later in het ziekenhuis bleek dat 42 graden te zijn. In elk geval is hij heel snel naar het VU-ziekenhuis gebracht, daar werd hij direct gecontroleerd. Hij is niet meer bijgekomen en is 19 uur later overleden".

    “Dat is heel erg. De jongen bleek van alles ingenomen en -gespoten te hebben. Overigens was er op die avond in het geheel geen pillencontrole. Mijn collega, met wie ik samen die zaak had gedaan, werd door de politie gebeld. Of hij even bij het politiebureau in Amsterdam kon komen. Hij moest vertellen, zeiden ze door de telefoon, hoe die hulpverlening was gelopen. Toen hij daar was, kon hij zijn spullen inleveren, werd vastgehouden, en moest blijven want hij werd verdacht van dood door schuld. Wat bleek: dat betreffende meisje, dat overigens verder niets met die overleden jongen te maken had gehad, had ons beschuldigd van te weinig verzorging. Ze had nota bene geklaagd dat die jongen een uur op de brancard in de Rode Kruispost gelegen had en pas toen was opgehaald. Terwijl hij al na een kwartier bij ons door de ambulance naar het ziekenhuis was vervoerd!”

    “Mijn collega heeft gelijk zijn vrouw gebeld en er is een advocaat van het Rode Kruis bijgekomen. Maar hoe je het ook noemt: hij was verdachte! En daar gaat het nu om: je helpt naar beste weten en kunnen en ineens ben je verdachte. Zo'n meisje wordt gelijk geloofd door de politie. Bovendien brengen ze hiermee ook nog eens het Rode Kruis in diskrediet”.

    “Ik moest ook op het bureau komen en werd uitgebreid verhoord. Ze vroegen alles over onze taken en de hulpverlening en ze zaagden me helemaal door over dat ene geval. Ik werd natuurlijk uitgehoord om te kijken wat nu de waarheid was. Inmiddels was er ook een tweede collega van me uitgebreid verhoord. En ook het meisje werd nog eens ondervraagd. Gelukkig was het daarna vrij snel afgelopen het meisje verklaarde namelijk dat het wel 2 a 3 uur had geduurd voordat de ambulance kwam. Eerder verklaarde ze een uur waardoor ze niet meer geloofwaardig was. Ik kreeg thuis een telefoontje van de officier van justitie, waarin mij werd meegedeeld dat ik ontslagen was van rechtsvervolging voor het delict dood door schuld. M'n collega die een nacht had gezeten mocht gelukkig weer naar huis”.

    “Toch is het een onbevredigende zaak. Je raakt zoiets ook nooit meer kwijt. Je bent er als vrijwilliger juist om anderen te helpen en dan gebeurt je dit. Het blijft bij je. Je voelt je absoluut niet lekker meer. Je wordt ook terughoudend bij dit soort hulpverleningen, jammer. Het meisje heeft overigens nooit meer haar excuses aangeboden Zo gaan die dingen dan”.

    (Overgenomen uit het EHBO-Magazine 2e jaargang no. 6 bladzijde 5)

  • Anonymous avatar

    Chris

    Jammer dat het zo gelopen is,ik denk dat we dit in de toekomst nog vaker als vrijwilliger zullen mee maken .

  • Anonymous avatar

    a.pectoris

    Uit het verhaal blijkt dat er toch bij binnenkomst van deze patient al een kritieke situatie bestond, het bevreemd mij dan ook dat deze jongen een kwartier op proffesionele hulpverlening heeft moeten wachten.Wat was de indicatie om pas na een kwartier een ambulance in te schakelen en niet direct?Hij was al die tijd immers niet aanspreekbaar.

  • Anonymous avatar

    Maarten

    Ik moet je het antwoord schuldig blijven, omdat ik er niet bij geweest was. Ik kan me voorstellen dat dit een gebruikelijke manier van handelen is bij houseparties.

  • Anonymous avatar

    v B.

    Wat je dus zegt is dat het slachtoffer hulp onthouden is en dat is in Ndl strafbaar. Dit even los van het feit dat je naar eer en geweten gehandeld hebt en dat ik niet de hulpverlening van de betreffende EHBO'er ter discussie wil stellen. Maar dat is wel een mooie illustratie van hetgeen ik eerder schreef.

    v B

  • Anonymous avatar

    v B.

    Allereest heeft een BHV'er in zijn of haar opleiding geleerd te reanimeren. Dus zou je mogen verwachten dat hij/zij het ook (redelijk) moet kunnen.

    Laten we je vraag een anders stellen: Wat kun je fout doen bij een reanimatie?? Of laat het BHV gedeelte eens weg: Als je niet gaat reanimeren, wat kunnen dan de juridische gevolgen zijn?? Of nog mooier: Wat als je alleen hartmassage toepast en geen mond-op-mond beademing ?? (omdat je toevallig geen beschermende hulpmiddelen bij je had en je kiest voor je eigen veiligheid omdat je weet dat het slachtoffer een bepaalde ziekte heeft)

  • Anonymous avatar

    Maarten

    De wet stelt dat je als BHV'er binnen drie minuten adequate hulp moet verlenen.

    Dat een BHV'er het in zijn opleiding zou moeten leren staat niet ter discussie. De vraag is alleen of de tijd die er in de gemiddelde BHV cursus voor staat toereikend is om reanimatie te leren. Laat staan om adequate hulp te verlenen als het er op aan komt.

    Jou verhaal gaat wel op voor een EHBO'er die met een circulatiestilstand geconfronteerd wordt en dan zo goed als hij kan probeert te helpen.

  • Anonymous avatar

    Maarten

    Kleine correctie, de beschuldiging was het onthouden van hulp.

    Mijn opmerking sloeg op het feit dat men niet meteen 112 gebeld heeft, maar het even aangekeken heeft. Omdat de toestand niet verbeterde, eerder verslechterde, heeft men toen 112 gewaarschuwd. Een handelwijze die ik legitiem vind.