Franc, je slaat de spijker op zijn kop. EHBO-ers mogen alleen doen wat hen geleerd is tijdens de EHBO-opleiding! Alles wat daar buiten valt moet je als EHBO-er overlaten aan de professionele hulpverleners! Als je je als EHBO-er houd aan het OK-boekje is er niets aan de hand en zijn er ook niet van die zinloze discussies over het gebruik van ambu-ballonnen, het geven van paracetamol etc. door EHBO-ers. Schoenmaker blijf bij je leest! zou ik zeggen!
Marco, ambulanceverpleegkundige.
Ik heb “zelfstandig” Stesolid toegediend bij een bewusteloze epilepsie patiënt. Maar het ging daarbij wel om een goede vriend en nadat ik door hem en zijn vrouw uitgebreid was geïnstrueerd, hoe en vooral wanneer ik dat moest doen.
Ik ben tijdens een hulpverlening een bijzondere vorm van hyperventilatie tegen gekomen waar ik geen raad mee wist. Dus heb ik 112 gebeld, de situatie uitgelegd en is door de CPA een ambulance met een A2 rit terplaatse te sturen.
Een collega herkende deze vorm van hyperventilatie wel, en wist bovendien hoe deze behandeld moest worden. Uiteraard werd daarbij geen enkel risico gelopen. Er trad vrij snel een duidelijke verbetering op. Zodra de ambulance terplaatse was, bleek uit hun onderzoek, dat er inderdaad alleen sprake was van hyperventilatie. het bleek echter een zeer hardnekkige te zijn. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, een groot ongeval op een naburige snelweg, moest de ambulance met spoed weg en hebben wij de behandeling voortgezet en in overleg met een huisarts vervoer naar huis geregeld.
Terwijl deze hulpverlening liep kregen we een tweede melding, dat een slachtoffer op een trap een flauwte had gekregen en was achterover de trap afgevallen. Ze was goed aanspreekbaar en klaag over lichte hoofdpijn en pijn in nek en rug. Het ABC stabiel slachtoffer had dus mogelijk nek- en rugletsel. Helaas was er geen ambulance meer beschikbaar om een het slachtoffer naar het ziekenhuis te vervoeren. Daarom heeft de CPA een huisarts terplaatse gestuurd om het slachtoffer te beoordelen en zonodig c.q. mogelijk met onze bedrijfsambulance het slachtoffer naar het ziekenhuis te vervoeren. Onder de inmiddels aanwezige bedrijfshulpverleners was ook een EHBO'ster die net als ik tijdens de SIGMA opleidingen heeft geleerd om nekkragen aan te leggen. Het verschil tussen haar en wij allebei de techniek geleerd hebben, maar dat ik de vaardigheid mis en zij deze vaardigheid wel goed beheerst.
In overleg met inmiddels gearriveerde huisarts is besloten om de nekkraag aan te leggen en het slachtoffer met de schepbrancard op de brancard te tillen.
Ik kon en wilde het dus ook niet doen, omdat ik mij onvoldoende bekwaam achtte.
Zij heeft deze, onder verantwoordelijkheid van de arts, aangelegd omdat zij bekwaam is om het te doen.
En daar ligt nu de kern van deze en vele andere discussies.
Okko en ik verschillen grondstoffelijk van mening over de stelling dat je als EHBO'er uitsluitend datgene mag doen wat in het OK boekje staat en bovendien ook nog alleen op de manier zoals het daar beschreven staat.
In het vervolgboekje van het OK staat met zoveel woorden dat een EHBO'er moet kunnen improviseren omdat de standaard “oplossingen” niet mogelijk zijn
Waar we zeker niet van mening verschillen is de stelling dat EHBO'ers geen dingen moeten doen die zij niet beheersen. En ook al beheers je ze, dan nog moet je weten wanneer je ze wel en wanneer niet moet toepassen.
De vragen die je daarom steeds moet stellen zijn de volgende:
“moet / mag ik dit nu hiermee zo doen ?”
Door elk woord te benadrukken ontstaan vragen, die ieder een bepaald aspect benadrukken. Het getuigd van een goed verantwoordelijksbesef als je in het geval van twijfel de hulp van andere deskundigen inroept, in plaats van “je best te doen, want meer mag je toch van iemand niet verwachten”.
Als we optimaal gebruikmaken van de kunde, kennis, vaardigheden en bevoegdheden van de hulpverleners, dan heeft het slachtoffer daar het meeste baat bij. En in die optiek past het ook om die dingen aan anderen over te laten als die anderen een betere hulpverlening aan het slachtoffer kun geven.
Slachtoffers zijn van niemand en ze zijn er niet voor de hulpverleners. De hulpverleners zijn er voor de slachtoffers, de hulp die zij bieden moet de hulp zijn waarbij het slachtoffer het meeste baat heeft. En daar zijn Okko en ik het ook over eens.
Wat ik mij heel even af vraag is zonder verder naar het inhoudelijke van het verhaal te kijken, van welk bedrijf was deze bedrijfsambulance, voldoet deze aan de wettelijke eisen zowel wat inrichting en personeel betreft, is dit laatste het geval en heeft de CPA opdracht gegeven om te rijden dan is de CPA strafrechtelijk zin in de fout gegaan.
De inrichting van de bedrijfsambulance en de opleiding van het bemanning is vergelijkbaar met die van de PAM voertuigen van het Nederlandse Rode Kruis.
De bedrijfsambulance is als zodanig goedgekeurd.
Tot de uitrusting van de ambulance behoren wel enkele speciale koffers die de noodzakelijke medicaties bevatten om de gevolgen van bepaalde vergiftigingen (zoals bijv. door cyaanverbindingen) te kunnen bestrijden.
Het gebruik daarvan is voorbehouden aan de bedrijfsarts of -verpleegkundige. Voor het geval dat een ambulanceverpleegkundige eerder terplaatse is, zitten er in de koffer ook protocollen hoe om te gaan met deze medicaties. Ik ken, god zij dank, geen geval waar ze ook daadwerkelijk ingezet moesten worden.
Als een slachtoffer, c.q. ziek geworden persoon, op verantwoorde wijze door EHBO'ers vervoerd kan en mag worden, dan wordt de bedrijfsambulance gebruikt voor het vervoer tussen de diverse gebouwen en de verbandkamer.
Als iemand met eigen vervoer of taxi naar huis of het ziekenhuis vervoerd kan en mag worden, maar dat liggend vervoer voor hem veel aangenamer is, dan vervoer dan kan de bedrijfsambulance, op verzoek van de verbandkamer, op zo'n moment ingezet worden als “ligtaxi”.
Als het verplaatsen c.q. vervoer niet op verantwoorde wijze door de EHBO'ers gedaan kan of mag worden, dan wordt dit uiteraard overgelaten aan ambulancedienst. Alleen onder bijzondere omstandigheden wordt zo iemand dan nog verplaatst of vervoerd naar een overnamepunt. Dat een slachtoffer in opdracht van de bedrijfsarts onder zijn verantwoording en begeleiding naar het ziekenhuis werd vervoerd is de afgelopen 10 jaar een heel enkele keer voor gekomen.
De beschreven situatie is dan ook uitzonderlijk te noemen. En zo het je geruststelt, deze hulpverleningen zijn intern ook geëvalueerd.
De algemene conclusie was dan ook dat er op een verantwoorde wijze was ingespeeld op de feitelijke situatie. De discussies gingen dan ook niet over de bekwaamheden, maar over de (formele) bevoegdheden.
Het punt dat Chris in zijn laatste reactie ook aanhaald.
toch wil ik het met jullie goedvinden, los koppelen van mijn bedrijf. Beide zaken hadden overal kunnen gebeuren.
De feiten op een rijtje:
- De huisarts heeft vond het verantwoord dat de collega een stif neck aanlegt, terwijl hijzelf het hoofd fixeerde.
- De huisarts vond het verantwoord dat het slachtoffer, nadat een nekkraag aangelegd was, met de schepbrancard op de brancard werd gelegd.
- De bedrijfsambulance is goedgekeurd voor het liggend vervoer van mensen.
- De huisarts vond het verantwoord om het slachtoffer zonodig naar het nabij gelegen ziekenhuis te vervoeren en zou het transport naar het ziekenhuis begeleid hebben.
- Er zou alleen vervoerd worden met toestemming van de CPA.
Waarom zou wat dan “strafbaar” zijn ?
iedereen was het overeens dat het een goede zaak was dat het vervoer door de inmiddels gearriveerde ambulance werd gedaan. vandaar dat de twee laatste punten in de “zou” optie staan.
Voor mezelf vind ik, ook achteraf, dat in deze feitelijke situatie de gemaakte keuzes en de hulpverleningen goed en verantwoord waren.
Een goede communicatie tussen de bedrijfsverpleegkundige, CPA, huisarts en de leden van de bedrijfs-EHBO was daarvoor absoluut noodzakelijk. Daardoor konden de diverse partijen hun beslissingen, op basis van goede informaties, verantwoord nemen.
In het laatste EHBO magazine kun je lezen wat mogelijke gevolgen van je keuzes kunnen zijn.
Zou iedereen die in deze discussie zo hard roept dat EHBO'ers uitsluitend datgene mogen doen wat er in het EHBO boekje staat (en dan ook nog alleen op de wijze zoals het daarin beschreven staat), er ook zo overdenken als ze in hun auto stappen. zouden zij nog steeds op dezelfde manier rijden, zoals ze dat op de rijlessen geleerd hebben. Persoonlijke intepretatie van de verkeersregels is voor hun uiteraard uit den boze. En als zij een bekeuring thuis krijgen dat ze de maximum snelheid met 1 km hebben overschreden zul je van hun geen negatieve uitlatingingen over de de politie horen, want te hard is te hard…. En je moet je nu eenmaal aan het boekje houden.
Ik neem overigens aan dat Chris met de laatste opmerking bedoelde dat het strafbaar is als de ambulance en /of bemanning niet aan de wettelijke eisen voldoen.
.
Vandaar mij opmerking over bedrijfsambulance, het doet gauw denken aan een reguliere ambulance. Ik weet ook uit de praktijk dat er nog steeds vrijwilligers organisatie's zijn op E.H.B.O. gebied in nederland die een ambulance hebben en die niet aan de wettelijke eisen voldoet.
Ik ken zelf een geval bij een motocross waarbij een deelnemer door ondeskundig en onbevoegd handelen bijna een dwars-leasie had opgelopen.
Ik ben blij dat bij jullie zeer omzichtig te werk wordt gegaan.
De vraag waar het om gaat of er sprake is van een noodsituatie is, is de vraag of er in een bepaalde situatie niet gewacht kan worden op bevoegde hulpverleners.
Goed voorbeeld is het gebruik van de AED door leken. Elke minuut neemt de kans op een succesvolle reanimatie met 10% af. Met de aanrijtijden van de ambulance voor ogen, kunnen daarom mensenlevens gered worden door het vroegtijdig defibrilleren met een AED. Deze apparaten zijn dermate “monkey-proof” dat de kans op een “onterechte” stroomstoot nul is. De bediening is dermate simpel en de stem geeft dermate duidelijke instructies, dat het om die reden geschikt is voor leken. kortom het gebruik daarvan is toegestaan door leken (zie site hartstichting).
De vraag of je moet kunnen reanimeren kun je zelfs nog ter discussie stellen.
Als je niets doet dan is het binnen 10 minuten einde oefening. Als je de electroden goed heb aangesloten, en het apparaat dus vaststellen of ze goed verbinding maken en of er sprake is van ventrikelfibrilleren. in dat geval geeft hij apparaat de opdracht om de stroomstoot af te vuren. Dat deel kan je dus zonder enige inzicht uitvoeren (op elke electrode staat een plaatje waarop je kunt zien hoe je ze moet plakken). Dat is het gene wat je kunt doen. “klappen” als het apparaat erom vraagt. Het feit dat reanimatie moet gebeuren als er geen stroomstoot geïndiceerd is, is niet relevant. Maar mag je om dasarom het slachtoffer de kans ontnemen dat hij gered wordt omdat een AED hem uit de fibrillatie kan halen.
Voor het gebruik van stesolid en vele andere medicatie geldt de tijdsrestrictie niet.
En als de ambulance van ver zou moeten komen, kun je altijd nog het probleem voorleggen aan de CPA.
“Elke minuut neemt de kans op een succesvolle reanimatie met 10% af.”
Hoe kom je aan deze informatie? Lijkt mij nogal rooskleurig. Dat zou betekenen dat je na vijf minuten dus nog steeds 50% kans hebt op een geslaagde reanimatie.
Dan te bedenken dat maar 10% van de reanimaties slaagt.
Groeten van Simon
Simon,
Er is een oeverloze discussie aan de gang over wat een “geslaagde reanimatie” is. Als kaderinstructeur houdt ik mijn cursisten voor dat, als zij direct aan de gang gaan met een voldoende goed uitgevoerde “technische”reanimatie" ,de reanimatie, ongeacht het verdere verloop, wat hun deel betreft geslaagd. Zij hebben dan immers het voor zo optimaal mogelijke haalbare bereikt. en de ambulanceverpleegkundige of arts nog een keuze heeft, dan is
Dat gezegd hebbend het volgende.
Dat onmiddellijk klappen bij een vf de kans dat het hart weer op gang komt 100% is, wil niet zeggen dat het hart binnen zeer korte tijd weer in vf komt. Je bestrijdt immers een symptoom, maar niet de oorzaak met een (A)ED. Door het herstel circulatie is het doel bereikt en dus de reanimatie geslaagd.
Hoe eerder de circulatie weer op gang is hoe kleiner de kans op neurologische restschade is. Door mensen die er verstand van hebben, is berekend dat het genoemde gebruik van de AED 700 mensen meer kan redden, die niet getroffen zijn door een handicap t.g.v. de neurologische restschade.
Als je uitgaat van 50.000 reanimaties, waarvan er 10% “geslaagd”, dan worden er jaarbasis dus 5.000 geslaagde reanimaties uitgevoerd. Daar komen er door de AED zo'n 700 (dat is 14% meer) geslaagde reanimaties bij.
Op de site van Medizon (www.medizon.nl) kun je een aantal publicaties uit kranten en vaktijdschriften lezen, waarin e.e.a. aan de orde komt.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's