Ik heb een discussie met iemand over het volgende.
Ik heb altijd gelooft (zoals velen) dat als je ziet/meemaakt dat iemand bijv. een deel van z'n vinger kwijtraakt je deze het beste kunt bewaren in je mond. Nu ben ik er van overtuigd dat de diepvries (of andere koude plaats) de enige manier is om dit te doen. Iemand een mening?
Het moet wel de mond van het slachtoffer zelf zijn.
Voor veel mensen is de smaak van bloed niet hun favoriet en dan bestaat een behoorlijke kans dat het slachtoffer spontaan over de nek gaat.
Het in de diepvries stoppen is ook niet handig, want dan moet je met slachtoffer en diepvries naar het ziekenhuis. Als de vinger bevriest, dan is de kans op herstel ook een heel stuk minder.
Vandaar dat het boekje aangeeft om het stuk vinger in een platic zakje te doen en dat op zijn beurt in een grotere zak met smeltende ijsklontjes (dat is altijd 0°C). Zorg wel dat het stuk vinger niet nat wordt.
een dergelijk pakketje kun je zonder problemen meenemen.
Ik zou het zeker niet in mijn eigen mond doen maar ook niet in die van het “slachtoffer”.
Zeer waarchijnlijk is het op de grond gevallen en zit er al vuil en bacteriën aan “in dit geval dan maar de vinger” maar in joun en het s.o. mond zitten ook bacteriën die dan natuurlijk ook aan het restje vinger komen en welke de genezing kunnen bemoeilijken.
En dan nog maar niet te spreken over eventuele ziekten, een ieder is al bang voor één drupje bloed, laat staan dat ik een afgerukte vinger in mijn mond zou stoppen, en buiten dat lijkt het mij uitgesproken goor.
Verder lijkt het mij met een stuk vinger in mijn mond erg moeilijk praten met je s.o,
of als het s.o. het stuk in de mond heeft en hij/zij gaat onderuit kan het in de keel schieten (en je bent lijkt mij al druk genoeg)~!!!!! 
Als je het doet zoals in het boekje beschreven staat (zoals Maarten al aangaf) kun je het mijns inziens het beste meenemen.
Ik hoop dat je er uit komt hoe je dit het beste kan aanpakken.
groetje van Dutchy *D
Bedankt voor de reacties, maar de discussie is: Met welke methode van bewaren heeft de ledemaat de meeste overlevingskans (dwz de meeste kans om nog aangezet te kunnen worden)?
Dat het vies is om zoiets in je eigen mond te bewaren snap ik ook wel, maar ik heb gehoord dat je zulke dingen absoluut niet in je mond (wat iedereen wel zegt) mag bewaren omdat het juist koel bewaard moet worden.
Ik ben dus juist op zoek naar de wetenschappelijke argumenten hiervoor (of hiertegen)
Mag ik een poging wagen?
Afgerukte ledematen dienen koel bewaard te worden. De eenvoudige verklaring hiervoor is dat het weefsel in koude toestand minder zuurstof verbruikt, dan wanneer het warm is. Afsterving van de cellen wordt door koeling aanzienlijk vertraagd. Vergelijkbaar hiermee is het onderkoelde lichaam van een drenkeling. De overlevingskans van zo'n patient is groter, dan wanneer het lichaam gewoon op temperatuur is. Het lichaam gebruikt minder zuurstof en doe dus veel langer met de aanwezige zuurstof. Hoewel het in het geval van de drenkeling gaat om de overleving van de voor zuurstofgebrek gevoelige hersenen, is het in het geval van de afgerukte vinger niet anders. Het is zelfs gunstiger. Ledematen kunnen langer zonder zuurstof.
Daarnaast dient wel in acht genomen te worden dat bevriezing van cellen ook schadelijk is. De temperatuur waarin het afgerukte lichaamsdeel bewaard wordt, mag dus niet minder zijn dan 0°C. Smeltend ijs heeft een temperatuur van 0°C en vormt daarmee een ideale conditie voor conservering van het lichaamsdeel.
Het bewaren van afgerukte lichaamsdelen in de mond is niet aan te bevelen. Bij een vinger bestaat die mogelijkheid nog wel, maar wanneer het een hand of een voet betreft, ontstaan er mogelijk wat praktische problemen. ;-)
Bovendien is de mond van de mens een bron van infecties, die zeer zeker niet van belang zijn bij het herstel van de verwondingen. Uitzonderingen bevestigen echter de regel: uitgeslagen tanden mogen weer wel in de mond bewaard worden.
Betreffende het verpakken van het afgerukte lichaamsdeel: hieraan bevindt zich een wond, evenals aan het lichaam. Dek deze minstens af met een steriel gaasje. Voor de verdere handelwijze verwijs ik naar eerdere reacties.
Mvg
Daniel
Kleine aanvulling nog, als ik mijn kinderen ooit tegen me bezig hoor, dan kunnen ze makkellijk een been aan, maar dan wel hun eigen been. De gedachte daarachter is dat in je eigen mond vooral “lichaamseigen” bacterien voorkomen, waar tegen je al afweerstoffen hebt gevormd.
Bacteriën in de mond van een ander kunnen wel gevaarlijk voor mensen zijn. Vandaar dat mensenbeten de gevaarlijkste beten zijn die mensen, normaler wijze, kunnen krijgen.
Uitgeslagen tanden ook liever niet in je mond bewaren (alleen als het echt niet anders kan ) volgens mijn tandarts (ik heb hem er speciaal naar gevraagd) kun je ze het beste in halfvolle melk transporteren naar tandarts of kaakchirurg, en daar vooral niet mee wachten.
Maar goed e.e.a. zal ook al wel bekend zijn bij jullie
Dutchy
Nu we het hier toch over hebben. De uitgeslagen tand kan weer herstellen wanneer deze binnen een half uur teruggeplaatst wordt. Wat je al zei: daar moet je vooral niet mee wachten. Voor het transport zijn dus diverse mogelijkheden: In halfvolle melk en in het speeksel, hetzij buiten, hetzij in de mond, bij de laatste aantekenend dat dat niet de voorkeur heeft.
Een bijzonder goed weekend gewenst.
Mvg
Daniel
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's