ehbo.startpagina.nl

EHBO wat kun je dan eigenlijk?

  • Anonymous avatar

    Natasja

    Ruim een jaar geleden heb ik mijn EHBO diploma gehaald. Ik heb er gelukkig nog weinig mee in actie moeten komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier ook wel tegenop zie. De cursus heb je dan wel gehad, maar de praktijk lijkt me toch wel wat andere koek. Ik haal me allerlei situaties in mijn hoofd van moeilijke situaties, wat nou bijvoorbeeld als je slachtoffer in een auto ligt (na aanrijding), en je de ademhaling niet goed kunt constateren…. Wat nou als je slachtoffer op straat ligt met een helm op zijn hoofd en benauwd is…

    Ik vind het nogal wat om in deze situaties een beslissing te “moeten” nemen die evenveel schade kan veroorzaken als goed kan doen. Leuk hoor zo'n EHBO diploma, maar voor het zwaardere werk vraag ik me af of dit voldoende is? Ik hoor allemaal van die prachtige verhalen om me heen over wie, hoe, wanneer iemand gered heeft. Een EHBO diploma is voor echt duidelijk bedoeld als eerste opvang bij verwondingen en bij de echte zware ongelukken voor het stellen van een diagnose zodat ambulance en brandweer kunnen worden gewaarschuwd. Of ik op zo'n moment ook nog de kracht heb om meer handelingen te verrichten….ik hoop het! Wat zijn jullie ervaringen?

  • Anonymous avatar

    John Kristelijn

    Hoi Natasja,

    Allereerst wil ik toegeven dat ik die onzekerheid vroeger ook had toen ik nog maar net mijn EHBO-diploma had. Maar ik ben bij de hulpverlening gegaan. Je komt dan net iets andere dingen tegen als bij een herhalingsles. Dingen die net niet in het boekje staan, dus improviseren geblazen en echte slachtoffers reageren steeds anders. En wat denk je van kleine kinderen. Nog steeds heb ik na 15 jaar EHBO nog niets ernstigs meegemaakt, zoals een hartstilstand of een groot ongeluk. Ik weet niet hoe ik dan handel, maar door verhalen van mede eerste hulpverleners, hoop ik dat ik dan ook de juiste beslissingen neem. Als je dus van die echte onzekerheid af wilt komen, raad ik je aan een mee te gaan draaien met de hulpverlening bij jouw vereniging. Leerzaam, leuk, en je helpt er de medemens mee.

    Succes, John Kristelijn, Instructeur Eerste Hulp

  • Anonymous avatar

    Anne

    Ook ik had altijd de gedachten van “wat als is ik nu iets ergs meemaak!” Nu heb ik een tijd terug een hulpverlening gedaan bij een jongen die door een val bij het sporten een neurotrauma had opgelopen. De jongen had een flinke wond boven het oog, bloed kwam uit de oren, neus en mond. Direct had je in de gaten dat het ernstig was. ( na 14 dagen coma is hij overleden). Toch heb ik in die situatie hulp weten te verlenen.

    En ik ben het met John Kristelijn eens wat meedraaien in de hulpverlening betreft. Je staat niet alleen en het is zeer leerzaam.

    Groeten Anne

  • Anonymous avatar

    Erikjan

    Hoi Natasja,

    Ik ben het ook met John eens gewoon met een evenement meelopen ik ben 27 en heb al 10 jaar mijn diploma en ik ben bij veel evenementen aanwezig en je weet nooit wat er gebeurd, (meestal) niks maar als er wat gebeurd laat ik het de onervaren ehbo'er doen en dan en ik kijk dan of hij of zij het goed doet. En daarna praten we er over hoe het ging.En kijk of jouw EHBO vereniging oefeningen organiseerd daar zou ik ook aan meedoen daar leer je ook heel veel van.

    Groeten

    Erik-Jan

  • Anonymous avatar

    peter h

    tja, wat zijn mijn ervaringen…. In bijna 25 jaar ehbo heb ik wel het een en ander meegemaakt. Hele kleine dingetjes, tot de wat meer traumatische ervaringen. En soms kom je bij een ongeval waarbij het s.o. al door een ander wordt behandeld en je helaas niets meer voor het s.o. kunt betekenen. Je kunt (en moet) dan alleen maar toekijken of de ambulance opvangen en toeschouwers weghouden.

    Van de s.o.'s die ik geholpen heb, waren allen heel dankbaar. Je hebt ze dan misschien alleen gerustgesteld, of een verbandje aangelegd, of een gebroken been ondersteund, maar hoe dan ook: je was er voor hen, en hebt ze zo goed mogelijk geholpen.

    Ik ben eens een jaar na een ongeval door het slachtoffer bedankt voor de hulp!!! Ik herkende hem niet eens meer, maar hij mij wel. Hij liep nog op krukken, en ik was dat ongeval al lang vergeten.

    Een ander slachtoffer kwam ik een keer tegen in de kroeg. Hij vertelde andere kroeggasten dat ik hem het leven heb gered, terwijl ik dat zelf niet zo ervaren had; ik had gewoon geholpen

    Maar ook kleine kinderen. ze komen huilend aan bij de ehbo-post, en na een pleisterje, een coldpack of wat dan ook, vaak in combinatie met een glaasje limonade, gaan ouders en kind lachend en dankbaar weg.

    Dus wat kun je met je ehbo: naast het medemens-zijn een steunpilaar, een “redder in nood” (ook voor de kleine dingetjes, anders kwamen ze niet naar je toe). Verder heb je uiteraard geleerd knap een verbandje aan te leggen, maar zeker ook levensreddend op te treden..

    Ik ben sinds ruim een jaar instructeur. Als je dan van 1 van je cursisten hoort, dat hij het leven van iemand heeft gered, krijg ik wel even een brook in m'n keel: Dat heb IK hem geleerd!!! En dan zijn alle kosten voor de opleiding tot instructeur heel gauw veregeten.

    Peter H.

  • Anonymous avatar

    pleeg

    als antwoord op de vraag wat te doen bij ernstige zaken.

    Ga niet overhaast te werk. durf of kan je op het moment geen handelingen veriichten (laat) dan zo snel mogelijk een ambu bellen. en hou verder in alle gevallen het abc in je hoofd. verder zul je merken dat je tijdens een hulpverlening automatisch handeld. belangrijk nog om te weten is dat je na een hulpverlening altijd na kunt bespreken met het ambu team! Als het goed is geven ze een kaartje af met het telefoonnummer.

    Blijf rustig!!!! wat er ook gebeurt!!!

    vr gr Bart (verpleegkundige

  • Anonymous avatar

    F

    Niets.

  • Anonymous avatar

    Mario

    Ik sluit me aan bij een aantal eerder geschreven berichten. De eerste hulpverlening helpt je vaak over een drempel heen, misschien heb je er meer nodig, het is per persoon verschillend. Ik heb inmiddels al vele dingen meegemaakt door hulpverleningen te doen bij evenementen (klein en groot) en ben hierbij al heel veel grote en kleine ongevallen hierin tegengekomen.

    Een goed advies veel oefenen en bij je eigen vereniging vragen stellen als er dingen onduidelijk zijn. Leer van eventuele fouten je bent tenslotte nog steeds een mens.

  • Anonymous avatar

    pascal

    Tja, wat kun je met je diploma/opleiding, veel en weinig.

    Ik ben begonnen met kleine sneetjes, breukje etc etc. het ergste wat je als ehbo kan overkomen in zware situaties is dat je weinig tot niets kunt doen voor je ‘klant’ en soms op hoop van zege, niet dat ik het donker inziet hoor maar 1 herseninfarct met een noodbiecht, 1 so getordeerd onder een vrachtwagenband en mislukte reanimatie ben ik wel wat voorzichtiger geworden met allles, zolang het ademt en niet wegloopt doe ik het rustig aan. Maarre ga ervan uit dat zolang je het met plezier, menslievenheid dit doet dan is het goed, veel succes met je diploma en gebruikt het indien noodzakelijk.

  • Anonymous avatar

    Gina

    Ik heb sinds vier jaar mijn EHBO, en doe sinds drie jaar hulpverlening.

    Ik mag wel zeggen dat ik reeds enkele ernstige ongevallen heb meegemaakt.

    Zelfs heb ik een hardstilstand meegemaakt die ik met mijn collega heb gereanimeert, met dodelijke afloop.