Reanimatie meegemaakt

  • Arie

    Als ploegleider BHV heb ik gisteren op het werk een reanimatie van nabij mee gemaakt. Een persoon heeft nl. tijdens het fitnessen een hartstilstand gekregen. Enkele mensen, waaronder één van de EHBO'ers, zijn gaan reanimeren. Ongeveer na een kwartier overgenomen door ambulancemedewerkers. De persoon had op een gegeven moment weer hartritme, dus ik ga er van uit dat de reanimatie goed is uitgevoerd. Was mijn eerste keer en ben er best wel van onder de indruk. Ik zie steeds dat beeld van die man voor mij zoals hij daar lag.

    Mijn vraag is: wat kan ik het beste doen? Flink van mij afpraten tegen kennissen en dergelijke of maandag op het werk kijken of er een soort van ondersteuningsgroep is voor dit soort dingen? We hebben trouwens gelijk erna een evaluatie gedaan met alle betrokkenen, maar dat ging meer over de loop der gebeurtenissen, tijdstippen etc.

  • Jeannette

    Hallo Arie,

    Ja dat heeft een flinke impact, zo'n reanimatie.

    Probeer je ervaring te delen met iedereen die het horen wil. Natuurlijk zijn vrienden en kennisen daarvoor geschikte mensen, maar ik zou zeker adviseren om op het werk erover te praten. Vaak kun je via de Arbodienst of bedrijfsarts wel een gewillig oor vinden. Omdat er meer mensen zijn binnen het bedrijf die deze reanimatei van dichtbij hebben meegemaakt is het ook goed om in dat groepje met elkaar te praten. Wees gerust; alle gevoelens, gedachten die je nu ervaart, zijn gewone reacties op een abnormale situatie. Dus het is niet ‘gek’ dat je er overdag en in de nachtelijke uren mee ‘bezig bent’.

    succes!

  • Arie

    Jeannette,

    Bedankt, ik zal jouw adviezen zeker ter harte nemen!

    groetjes,

    Arie

  • Ach

    www.slachtofferhulp.nl

    en naar anders zij helpen je graag.

    Ambulanchehulpverlener.

  • Patrick

    beste arie,

    mijn evaring is heb zelf namelijk ook iemand moeten reanimeren is gewoon goed er over praten met wie je was en met mensen om je heen,

    wat volges mij ook kan helpen is een gesprek met de ambulance personeel die bij de reanimatie waren.

  • Arie

    Hoi Patrick, bedankt voor de reactie. Heb het al aan diverse personen verteld en er goed over kunnen praten. Maar ik zal er maandag op het werk met de andere hulpverleners zeker nog over hebben hoe zij e.e.a. ervaren hebben dit weekend. In elk geval bedankt voor jouw reactie :)

  • Sleutel

    Arie,

    als eerste een heel groot compliment voor jullie organisatie !

    En ja probeer er HEEL veel over te praten thuis en je werk.

    Wij hebben helaas op ons werk dit al 2 maal mee gemaakt en we hebben hele gesprekken gehad met elkaar en ook apart met de veiliheidsdienst en de ARBO dienst!

    En we zijn nu nog fanatieker geworden met oefenen we weten waar we het voor doen.

    Maar we hebben ook veel lol weer met elkaar en dat is ook heel fijn.

    Veel suc 6.

  • Arie

    Ja, dank je.

    Het ging allemaal heel snel. Er werd omgeroepen: als er een dokter in het gebouw is, gaarne naar de fitnesszaal gaan. Ik mijn portofoon gepakt, mijzelf ingemeld en ter plaatse gegaan (ter verduidelijking: ik ben dus niet een dokter maar ploegleider BHV).

    Na 2 minuten ter plaatse: zag 2 man, waaronder een BHV'er (lid alarmploeg EHBO) al bezig met reanimeren. Ondanks mijn ploegleiderschap toch aangeboden om af te lossen, maar was niet nodig. Portier wist al dat het om een reanimatie ging en had de CPA e.e.a. gemeld. En kwartier ong. na de melding kwam de motorambu en die ging plakkers plaatsen enzo en gaf de peroson en schok, als jullie begrijpen wat ik bedoel.

    Ben mij toen meer gaan bezighouden met omstanders, ambulances opvangen, de persoon hart onder de riem steken die net gereanimeerd had etc.

    Na enige tijd scheen de persoon weer hartslag e.d. te hebben en werd naar ambu gebracht. Toen nog ff na staan praten en na een half uur evaluatie met echt alle betrokkenen, zoals de collega's van de man, die ter plaatse waren gegaan, de BHV'ers, de andere personen die geholpen hadden bij de reanimatie, de portiers, hoofd van het gebouw etc. Heb ik wel als positief ervaren.

    In elk geval iedereen die gereageerd heeft: hartelijk dank :)

  • jessica

    oke ook van mij uit nog een advies.

    praten praten en nog eens praten.

    ik heb het zelf mee gemaakt (helaas is mijn slachtofeer wel overleden) en heb de eerst 3 maanden er juist niet over gepraat met het gevolg dat ik niet meer wist wat te doen. ik ben nu 2 jaar verder en gelukkig dankzij veel hulp van lotuscollega's, kaders en vrienden nog steeds ehbo-er. had ik niet gepraat dan was ik er al lang mee gestopt.

    dus je kader kan je helpen, je collega en iedereen die maar even luisteren wil. lukt praten je niet schrijf het dan op. ik ook gedaan en per email verstuurd naar goede vrienden die ook in de ehbo-wereld zitten. ook dat lucht op en je hoeft niet bang te zijn dat je het niet kunt vertellen zij kennen het verhaal dan en vragen wel aan jou.

    heel veel succes ermee en knap wat jullie gedaan hebben.

    groetjes jessica

  • Ach

    Nu heb ik een vraag hebben jullie aed's op je werk?