Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
christa
een heel tijd terug namelijk 14 juni heb ik hier op dit prikbord het volgende verhaal geplaatst : http://www.prikpagina.nl/read.php?f=405&i=4771&t=4771&v=f
Hier werd door vele opgereageerd (helaas heb ik de reactie van pim en de rest erna
gemist toendertijd)
en dan nu het verhaal het was dus WEL mijn hart!
ruim 2 maanden terug kreeg ik plotseling pijn aanvallen op de borst.
Na een paar dagen gedupt te hebben ben ik naar de hap gegaan.
Daar werd heel gauw gezegd dat het niet me hart was en werd ik weer naar huis gestuurd
De week daarop bleef ik pijnaanvallen houden en ging ik naar een vervang arts omdat mijn eigen ha er niet was.
Deze vervang arts wist mij bij binnenkomst al te vertellen dat het niet me hart was want anders had ik na 6 dagen pijn toch echt wel al dood geweest.
Toen ik daar in janken uitbarste omdat ik toch echt het gevoel had dat het
foute boel was wilde ze dan wel een bloedtest doen.
Daar kwam uit dat ik geen hartaanval had gehad maar dat me cholestrol wel
iets verhoogd was.
Verder wilde ze me niet doorverwijzen naar een cardioloog. Hoe ik ook smeekte.
Wel ging ze achter mijn rug om overleggen met een cardioloog en die besloot
zonder mij gezien te hebben dat ik maar een hoop nieuwe medicijnen moest nemen
en daar was het verhaal wat hem betrof mee klaar.
Nadat mijn eigen Ha er eindelijk weer terug was (2 weken later) ben ik heen gegaan en heb uiteindelijk van hem wel een verwijzing gekregen naar de cardioloog.
ik had tenslotte alle tegens die je maar bedenken kon om een hartprobleem te krijgen, (ik rook, slik de pil, heb al vanaf mijn 16e een hoge bloeddruk, mijn colestrol was verhoogd en er komen hartproblemen in mijn familie voor.)
Ook al dacht mijn ha toch echt dat het hyperventilatie zou zijn omdat ik
gewoon een paniek klantje was.
Afgelopen dinsdag had ik de afspraak bij de cardioloog.
Bij het maken van het hartfilmpje bleek dat er iets niet goed zat.
De echo die erop volgde liet zien dat een deel van mijn hart (septum voor de geleerden onder ons) niet mee deed met kloppen.
Bij de fietstest die volgde kreeg ik een aanval.
En het oordeel was geveld.
Ik zou per direct opgenomen moeten worden en een hart catheterisatie moeten
ondergaan.
Daarna dacht de arts aan dotteren (in het beste geval)
Ik hoef jullie vast niet uit te leggen dat alle grond onder mijn voeten weg zonk.
Ik ben net 36 geworden (de 16e)
en nu al als hartpatient gedeponeerd.
Omdat ik op dat moment even totaal niet voor rede vatbaar was ben ik
naar huis gegaan.
Huilend heb ik mij een weg door het verkeer gebaand.
Wat gebeurt er in godsnaam met me?
Waarom laat me lijf me zoo in de steek?
Totaal stuk heb ik me man opgebeld die direkt van zijn werk naar huis kwam.
Wat te doen? (behalve dan alles ondergaan?)
Wat te regelen..
Het spoor een beetje bijster.
Ik had veel verwacht maar dit dus typisch niet.
Zeker niet na de artsen die met hun helderziende blikken mij wisten te
vertellen dat het niet me hart was.
en nu blijkt dat ik in die 2 maanden een heeel groot risico heb gelopen.
ik mag me nu absoluut niet meer inspannen en er word maatschappelijk werk geregeld voor me huishouden.
Wat gebeurt me nu toch allemaal?
Aanstaande maandag krijg ik dus die hart catheterisatie en eventueel dotteren
kan als alles goed gaat na mijn vakantie gebeuren (1 tot 9 aug)
Ik hoop maar zo dat het meevallen gaat.
God, laat me niet iets zo ergs hebben dat dit niet op te lossen valt!!
Ik ben bang..
verdrietig..
en boos.. heeel boos.
boos op me lijf die me in de steek laat.
boos op die rot artsen die het overduidelijik mis hadden!
36 en hartpatient.
tis wat. 
