Begin van een laaang verhaal..
Ik ben nog maar jong, 19.. maar zo voel ik me niet..
het begon allemaal 2 jaar geleden.. ik heb toen ernstige hyperventilatie aanvallen gehad gepaard met hoge hartslag per minuut enz. omdat ik steeds m'n hart voelde wilde ik per sé een ecg laten maken. is gebeurd, geen afwijkingen, ook mijn bloeduitslagen waren oké.
nu 2 jaar later heb ik weer ‘hartklachten’ maar dan echt anders. ik heb last van constant zeurende pijn in me borst, gepaard met of pijn in me linker schouder of pijn in m'n linkerarm. de pijn, nja beter gezegd de druk die ik ervaar, is heel irritant zeurend en echt de gehele dag door.. in rust of in inspanning, het maakt niet uit, ik voel het. ik heb geen last van steken. ik heb ook constant het gevoel dat ik mijn hart het werk voel doen, het klopt niet te snel maar ik voel hem wel kloppen, in m'n borst of in m'n keel, dit schijnt hartbonzen te heten. ook ben ik de gehele dag buiten adem zelfs een broodje eten kostte me zoveel energie dat ik daarna 3 uur op de bank heb gehangen. ook heb ik erg koude handen en tenen en buiten lopen op slippers levert mij al paarse tenen op. deze klachten heb ik eerst sporadisch gehad en de afgelopen 2 weken tot nu van sporadisch tot de laatste week echt constant.
toen de klachten nog sporadisch waren ben ik langs een huisarts geweest (niet m'n eigen arts, die was op vakantie), die dacht aan een ontsteking van mijn borstkastspier (maar waarom de pijn in m'n arm, waarom die blauwe tenen?) de arts wimpelde mij een beetje af en dacht aan niks ergs, ik ben immers nog jong, toch?! ik vertrouwde het echt niet maar heb het 2 weken met die dokter z'n woorden volgehouden. afgelopen woensdag kon ik niet meer, ik was op, buitenadem, die constant zeurende druk maakte me gek, dat ik besloten heb de huisartsenpost te bellen. nou mevrouw zag me aankomen hoor, beweerde dat ik niks heb en ze denkt dat ik ws, het syndroom van tietze heb. m'n moeder was erbij en stemde volledig met haar in.. de volgende dag, donderdag, nog langs m'n eigen huisarts geweest die denkt ook syndroom van tietze, en heeft mij 3 x daags ibuprofen voorgeschreven. op dat moment voelde ik me wel oké, maar het is nu weer helemaal mis
ik voel nog steeds die hartbonzen, en ik voel die zeurende druk in mn borstkas serieus de gehele dag.. ook die pijn in m'n linkerschouder en arm zijn voor mij nog steeds onverklaarbaar en die blauwe tenen hebben ook niets met tietze te maken. in m'n omgeving is nu iedereen blij dat ‘het beestje nu eindelijk een naam heeft’ maar ik geloof het gewoon niet! bij tietze zou je pijn moeten voelen met niezen hoesten enz. maar dit voel ik niet (tegen huisarts gezegd, hij zegt dat dit niet persé hoeft). ik ben toch bang dat het iets met me hart te maken heeft en ik wil gewoon weer een onderzoek. ik wil het gewoon weten, zekerheid. maar ik durf gewoon niet weer terug te gaan, ik ben nog jong en die huisarts heeft nu eenmaal een visie voor ogen.. maar die onzekerheid is ondraagelijk..
what should i do.. ???