Hoi, Maarten
Bedankt voor je antwoord.
Het rare na afloop is echter dat ik weet dat ik niet meer kon doen dan reanimeren en ik weet dat de kans zeer klein is dat hij het dan gehaald had ( of erger, er zeer beroerd uitgekomen was ). Ik heb alles op een rijtje gezet en weet dat het niet beter kon op dat moment.
Aan de andere kant weet ik ook dat ik vergat zijn kunstgebit te verwijderen, misschien zijn hoofd niet ver genoeg achterover kantelde en ik -toen ik nog alleen met de reanimatie bezig was ik -in mijn drift- misschien ook wel de tel beademing-reanimatie kwijt was.
Je hebt een hartslag van 210 en je hersenen draaien in het rode vlak, en dat heb ik niet geleerd op de cursus.
En dat zijn nou de dingen die zo lang knagen, wat nou als ik het meteen goed had gedaan.
Het lullige is dat ik daar nooit een antwoord op zal krijgen, sterker, wil krijgen.
Het is iets tussen je oren wat weer opspeelt na een opmerking als die van Bep “ dat is niet het probleem van een EHBO'er”
Juist uit haar hoek ( proffesional ) verwacht je een andere visie.
Ach, ik ben niet zo zwaar op de hand hoor, maar het heeft wel een grote invloed op m'n leven .
Nogmaals bedankt voor je reactie, mvg, Rillo